Σαν σήμερα, στις 24 Μαρτίου του 2020 χάσαμε τον αγαπητό μας Μιχάλη Τσουκιά από τον κορονοϊό.

Έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος από την αναπάντεχη και θλιβερή είδηση του θανάτου του Μιχάλη και ακόμα δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους.

Η σκέψη μας σήμερα τρέχει στην οικογένεια του, και στο πλήθος των οικογενειών όλων αυτών που χάθηκαν από τον κορονοϊό.

Στο λίγο διάστημα που εργαστήκαμε μαζί του για την ίδρυση και την εξέλιξη του συλλόγου μας, κατάφερνε να μας εκπλήσσει και να μας παρακινεί με τις ιδέες του και την γνώση του.

Σαν πρόσωπο, ο Μιχάλης ήταν κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που γνωρίζαμε – ήταν ξεκάθαρο στον καθένα μας. Γνωρίσαμε πολύ περισσότερα για την πολυσχιδή προσωπικότητά του εκ των υστέρων, παρακολουθώντας το κύμα των αντιδράσεων και των αφιερωμάτων στον τύπο και στο διαδίκτυο, μετά από το άκουσμα της θλιβερής είδησης για το θάνατό του.

Το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε φεύγοντας, καλούμαστε να το καλύψουμε ως μέλη του Αλφειού και έχουμε επίγνωση του ανέφικτου. Παρόλα αυτά εργαζόμαστε με οδηγό το δικό του όραμα για την ανάπτυξη του τόπου μας.

Ελπίζοντας πως θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το έργο που με το Μιχάλη πρωτοστάτη ξεκινήσαμε κάποτε, ας τον τιμήσουμε σήμερα ανακαλώντας στη μνήμη μας την πραότητα του χαρακτήρα του, το ήθος και τη διορατικότητά του και ας σηκώσουμε το βλέμμα μας στοχεύοντας ψηλά, όπως κάνουμε από τότε που τον γνωρίσαμε.

Δάσκαλε είσαι δίπλα μας και στα δύσκολα κάνουμε αυτό που πάντα μας έλεγες

Τράβα κουπί!